Scenariusz zajęcia mowy z przyrodą - Sekrety wiatru

Scenariusz zajęcia z mowy ojczystej z przyrodą

Temat: „SEKRETY WIATRU" - słuchanie wiersza inscenizowanego pacynkami pt:" Dwa wiatry" J. Tuwima; zabawy z wykorzystaniem metod aktywizujących dzieci

 Grupa wiekowa: dzieci 4,5 - letnie

 Cele ogólne:

• bogacenie słownika biernego i czynnego poprzez poszerzanie zakresu i treści pojęć odnoszących się do zagadnień przyrodniczych;

• swobodne i śmiałe wypowiadanie się w różnych sytuacjach i okolicznościach - poprawność wypowiedzi pod względem gramatycznym, słownikowym, artykulacyjnym, i logicznym, zarówno w mowie powiązanej, jak i w rozmowie;

• udział w różnych zabawach dydaktycznych;

Cele szczegółowe:

    Dzieci:

• wysłuchają zainscenizowanego wiersza J. Tuwima „Dwa wiatry", budzenie wrażliwości poetyckiej,

• poznają różne określenia dotyczące wiatru,  wzbogacają słownictwo i dostrzegają związki między wyrazami;

• dowiadują się o sposobach wykorzystywania siły wiatru,

• wykonają ćwiczenia oddechowe naśladując różne natężenie wiatru dmuchając na piórka,

• naśladują odgłosy wiatrów o różnej sile z wykorzystaniem np.: głosu, szelestu kartek, woreczków foliowych

• dzielą na sylaby słowa piosenki

• rytmiczne bawią się przy muzyce z wykorzystaniem apaszek i gazet,

• rozwiązują zagadki słuchowe i obrazkowe;

METODY PRACY:

     podające: rozmowa, wiersz, objaśnienia, opis;

     eksponujące: pokaz, obserwacja;

     problemowe: zadań stawianych do wykonania;

     praktyczne: samodzielnych doświadczeń;

FORMY PRACY:

z całą grupą, zespołowa i indywidualna

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

•      kukiełki wiatrów (wiatr i wietrzyk);
•      wiersz  J. Tuwima „Dwa wiatry"
•      ilustracje przedstawiające m.in. wiatrak, żaglówkę, latawiec oraz symbole wiatru, podpisy;
•      piosenka „Wietrzyku psotniku" z płyty Nasze przedszkole
•      „Wiatr, wichura, wietrzysko" na płytach CD
•      apaszki; gazety;
•      woreczek foliowy, karton, papier;
•      kartoniki z napisami: TAK, NIE
•      tamburyno, piórka

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

 I.                   Część wstępna

1.Powitanie - nauczyciel zadaje dzieciom zagadkę:

Wieje, cichnie, znów sie zrywa.

Jest na polach, w lesie bywa.

Dmucha w żagle, drzewa kładzie,

Liście zrywa w listopadzie.                                                       (wiatr)

2. Zabawa słowno-ruchowa „Wiatr i drzewa"

Dzieci stoją w kole i wyobrażają sobie, że są drzewem, którego gałęzie poruszają się na wietrze. Naśladują szum wiatru. W tym samym czasie nauczyciel wygrywa na tamburynie dźwięki. Zgodnie z ich natężeniem dziecko „szumi" raz głośniej, raz ciszej i kołysze się mocniej lub słabiej na boki. Gdy instrument cichnie, milkną i stają w bezruchu.

3. Ćwiczenia oddechowe „Fruwające piórka"

Każde dziecko otrzymuje piórko i dmucha na nie tak aż spadnie na dywan. Instrukcję wykonania prawidłowego wdechu i wydechu podaje nauczyciel.

II.                Część główna

1. Prezentacja wiersza J. Tuwima „Dwa wiatry" z wykorzystaniem kukiełek dwóch wiatrów
   

Jeden wiatr - w polu wiał,
Drugi wiatr - w sadzie grał:
Cichuteńko, leciuteńko,
Liście pieścił i szeleścił,
Mdlał...

Jeden wiatr -- pedziwiatr!
Fiknął kozła, plackiem spadł,
Skoczył, zawiał, zaszybował,
Świdrem w górę zakołował
I przewrócił się, i wpadł
Na szumiący senny sad,
Gdzie cichutko i leciutko
Liście pieścił i szeleścił
Drugi wiatr...

Sfrunął z wiśni ,
Parsknął śmiechem cały sad,
Wziął wiatr brata za kamrata,
Teraz z nim po polu lata,
Gonią obaj chmury, ptaki,
Mkną, wplątują się w wiatraki,
Głupkowate mylą śmigi,
W prawo, w lewo, świst, podrygi,
Dmą płucami ile sił,
Łobuzują, pal je licho!...

A w sadzie cicho, cicho...

Nauczycielka inscenizuje wiersz „Dwa wiatry" kukiełkami wiatrów (wiatr i wietrzyk). Omówienie treści wiersza. Próba inscenizacji przez dzieci wiersza. Rozmowa na temat wiatru i jego sekretów.

Nauczycielka pyta się dzieci: co to jest wiatr?

Wiatr jest jednym ze składników pogody. Powstaje w wyniku nierównomiernego nagrzewania się powietrza. Wiatr to inaczej ruch powietrza. Jego siła jest różna i zależy od prędkości z jaką powietrze sie porusza.

W jaki sposób określamy wiatr w zależności od jego siły?

Dzieci wymieniają określenia dotyczące wiatru (określenia takie jak: wietrzyk, wiaterek, wiatr, bryza, wichura, wietrzysko, zawierucha, zawieja, zamieć, wicher, halny, huragan, orkan, sztorm itp.). Próbują wyjaśnić te określenia.

2. Zabawa dydaktyczna „Quiz o wietrze"

Dzieci otrzymują kartoniki: TAK, NIE. Nauczycielka czyta określenia o wietrze, a dzieci podnoszą odpowiednie kartoniki w zależności czy określenie wiatru jest użyte poprawnie czy niepoprawnie.

Określenia: łagodny wicher, gwałtowny wietrzyk, mocny huragan, ciepły wiaterek,  delikatne wietrzysko, wielka zawierucha.

3. Piosenka „Wietrzyku psotniku"

Dzieci ustawione w kole, śpiewają piosenkę .

Następnie dzieci dzielą na sylaby tekst piosenki.

4. Zagadki obrazkowe - „Czy wiatr jest pożyteczny?"

Na tablicy znajdują się ilustracje przedstawiające: wiatrak, nasiona, żaglówkę, latawiec, szybowiec, drzewo, dom. Nauczycielka prosi dzieci o wskazanie tych obrazów, które przedstawiają to co jest poruszane wiatrem i zaznaczenie ich symbolami wiatru.

5. Zabawa ruchowa „Wiatr i latawce" przy muzyce A. Vivaldiego „cztery pory roku. Jesień"

Dzieci otrzymują apaszki - latawce. Podczas słuchania utworu dzieci poruszają się po sali trzymając nad głowami apaszki- latawce. Gdy akompaniament milknie puszczają chustki i obserwują ich powolne opadanie. Na pojawienie się akompaniamentu podnoszą apaszki i zabawa rozpoczyna się od początku.

6. Zabawa słuchowa „Co tak szeleści?"

Dzieci wyobrażają sobie, że wieje wiatr. W tym czasie nauczyciel demonstruje odgłosy różnych szeleszczących rodzajów materiałów (folia, karton, papier itp.). Poleca, aby dziecko zapamiętało dźwięki, a następnie zamknęło oczy. Ponownie je demonstruje. Dziecko słuchając odgaduje, co szeleści

7. Zabawa ruchowa „Wiatr, wichura, wietrzysko"

Dzieci otrzymują gazety, które kładą na podłogę. Każdy przedszkolak kładzie się na swojej gazecie i podczas słuchania muzyki reaguje w następujący sposób:

Ø  Dźwięki ciche - dzieci poruszają się po gazecie całym ciałem w sposób delikatny, tak by gazeta cichutko szeleściła;

Ø  Dźwięki głośniejsze - dzieci poruszają się mocniej;

Ø  Dźwięki bardzo głośne - dzieci poruszają się gwałtownie (tak by gazeta była jak najbardziej zniszczona) Po zakończeniu zabawy dzieci podnoszą swoje kawałki gazet i sprawdzają czy ich „wiatr" przegonił szare chmury.

III.             Część końcowa

1.    Zakończenie zajęć:

Nauczyciel pyta czy zajęcia się podobały? Jeśli tak to proszę wybierzcie z koszyczka wiatr z uśmiechniętą minką a jeśli zajęcia nie przypadły wam do gustu wybierzcie wiatr ze smutną minką.

2.  Podziękowanie dzieciom za udział w zajęciach

OPRACOWAŁA: Anna Iwicka